روایت خواندنی از «دیو اسمیت» کشیش بوکسور استرالیایی که برای اتحاد میان ادیان مختلف مرزها را کنار زد

به گزارش خبرنگار شفقنا زندگی، دیو اسمیت متولد ۱۹۶۲ در نیوتاون سیدنی است. پدر او بروس اسمیت یک کشیش آنگلیکان و از سخنرانان سرشناس مذهبی بود. او در سال ۱۹۸۴ و پیش از این که کشیش شود در رشته فلسفه با درجه عالی فارغ‌التحصیل شد. دیو، هم اکنون کشیش “کلیسای ترینیتی” است و همچنین یک بوکسور حرفه‌ای است.

پدر “دیو” چند رساله و کتاب در باب مسائل حقوق بشری بویژه در حمایت از مردم فلسطین و بحران سوریه نگاشته است. دیوید اسمیت از سرسخت‌ترین مخالفان مداخله نظامی غرب در سوریه است و تاکنون سفر های متعددی برای اعلام همبستگی با مردم سوریه و کاستن از آلام ایشان به این کشور انجام داده است.وی در خلال یکی از این سفرها و در قالب کاروان بین‌المللی “زائران صلح”  در ۱۳ فروردین سال ۱۳۹۴ وارد ایران شد و پس از توقفی چند روزه در اصفهان، قم و تهران و بازدید از مراکز علمی و دانشگاهی و دینی و برخی اصحاب رسانه، ایران را جهت سفری انسان دوستانه به مقصد سوریه ترک کرد.

پدر دیو درباره آشنایی اش با اسلام می گوید: «باید صادق باشم و بگویم خجالت می‌کشم که نیمه اول زندگی‌ام با جامعه مسلمانان ارتباطی نداشتم و دوست مسلمان نداشتم. برخورد اول من با اسلام حمله به برج‌های دوقلو در ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ بود. من هیچ چیز راجع به اسلام نمی‌دانستم. اصلاً اطلاعاتی نداشتم و این معرفی خوبی نیست. در کنار این حملات روایتی به رسانه‌ها آمد که شما باید نسبت به جامعه مسلمان‌ها مشکوک باشید؛ اما چیزی که من را تغییر داد این بود که سال ۲۰۰۲ کمپینی داشتیم تا به جوانان کمک کنیم اعتیادشان را ترک کنند و از جوامع محلی دیگر می‌خواستیم که از این مکان برای جوانان استفاده کنیم و متوجه شدم که یک کمپ جوانان اسلامی هم آمده اینجا. مشکوک شدم که می‌خواهند آیا بمب بسازنند؟ شرم آور بود اما حقیقت این است که آن موقع چیزی نمی‌دانستم. گفتم بهتر است آنجا بروم و با چشمان خودم ببینم و مراقب باشم و ببینم چه خبر است؟ این گروه متعلق به مرکز امام حسین بود. در انجا به ما نوشته‌ای دادند و واقعاً آدم‌های خوب و قابل احترامی بودند. این‌جا همان جایی بود که دوستم شیخ منصور لقائی را دیدم. او رهبر کمپ بود و من به آموزه‌های او در کمپ گوش دادم و این باعث شد چشمان من به جنبه های دیگری از اسلام باز بشود و بعدا دوستان خوبی شدیم.»

این کشیش استرالیایی درباره ماجرای حمایتش از حجت‌الاسلام منصور لقائی در جریان فشار دولت استرالیا به او برای خروج از کشور گفت: «دقیقاً یادم نیست که کی متوجه شدم شیخ منصور را تهدید به اخراج از کشور کردند اما آن موقع فعال بودیم و جوامع مسلمان و مسیحی را به هم نزدیک‌تر کرده بودیم و کمیته بین ادیان برای منطقه محلی خودمان تشکیل دادیم. بعد من متوجه شدم که اطلاعات استرالیا وضعیت ارزیابی امنیتی منفی به شیخ منصور داده بودند و احتمالاً دیپورت می‌شد و این باعث شد شوکه بشوم و بیشتر از این شوکه شدم که به او اجازه ندادند بداند اساساً جرمش چیست و به چه چیزی متهم شده است؟ گفتم این اصلاً شبیه عملکرد استرالیایی‌ها نیست و عادلانه نیست. بعدش ما ائتلاف مسیحی آزادی شیخ را تشکیل دادیم و کلیساهای مختلف گرد هم جمع شدیم تا از حق “منصور” حمایت کنیم و محض رضای خدا بفهمیم قبل از محکوم شدن چه اشتباهی مرتکب شده است؟ همه ما متوجه نقش باارزش او در جامعه خودمان بودیم که توانسته بود بین جوامع مختلف و فرهنگ‌های مختلف نقش پل را ایفا کند. ما شروع کردیم به فعالیت سیاسی تا نتیجه خوبی به دست بیاوریم و او را در کشور نگه‌داریم.»

پدر دیو درباره شکل گیری ایده بوکس برای صلح و به سوریه بردن قهرمان بوکس استرالیا توضیح داد: «خیلی وقتها فکر می‌کنم چه فکری کردم که او را با خودم آوردم. باید احمق باشم ولی زمانی که به حمص رسیدیم و با بچه‌ها در خیابان بازی کردیم و اتوبوس می‌امد و بچه‌ها فریاد می‌کشیدند “سالامُن” “سالامُن” واقعاً سحرآمیز بود. برای من سه هدف برای پروژه بوکس برای صلح وجود دارد. اولی اش این است که کودکان سوری خوشحال بشوند. دومیش این است که بین دو کشور رابطه برقرار کنیم. برای من رابطه بین مردم عادی استرالیا و مردم عادی سوریه خیلی مهم است اما سومیش این است که می‌خواهیم سوریه واقعی را به کشور خودمان نشان بدهیم نه آن روایتی که در رسانه‌ها هست.»

در ادامه گفت و گوی خبرنگار شفقنا زندگی با دیو اسمیت، روحانی مسیحی را می خوانید:

* با توجه به زندگی پر تلاش و مبارزانه تان برای صلح و کاهش آلام و دردهای اجتماعی مهم ترین هدفی که کسی در کسوت شما به عنوان یک فرد مذهبی می تواند انجام دهد چیست؟

دیو اسمیت: هدف از تربیت یک فرد روحانی که می‌تواند یک کشیش باشد یا هر روحانی دیگر این است که در فضای ایجاد صلح و نظم اجتماعی و در واقع آرامش اجتماعی تأثیر بسزایی داشته باشد البته از آن جهت که اولاً این مطلب به صورت کامل برگرفته از دین است و در دین بارها اشاره شده که باید به انسانیت و صلح توجه خیلی خاصی داده شود و چیزی است که در واقع سیاسیون و حاکمان شاید نتوانند آن قدر که باید به آن بپردازند.

نکته اصلی اینجاست که یک شخص روحانی و کشیش شخصی است که مستقیماً با شاکله مردم و با کف جامعه در ارتباط است و حاکمان و سیاست‌مداران صرفاً ارتباط کاملاً دورادور و بالادستی نسبت به جامعه دارند و می‌توانند تنها قراردادها و کارهای عام را انجام دهند اما دسترسی به فضای کف جامعه با روحانیون امکان پذیر است و اینجاست که در واقع تأثیر نهایی و مؤثر رابر جامعه خواهند داشت.

* تا کنون سفرهای زیادی به کشورهای مختلف داشته اید از جمله سوریه و اسرایل از تجربه هایی که در این دو کشور به دست آورید برایمان بگویید؟ وجه مشترکی که مردم در برخی کشورهای خاورمیانه دارند و زندگی پرمشقت و توام با جنگ و خشونت را تجربه می کنند از منظر شما چیست؟

دیوید اسمیت: من تا به حال در میان جامعه عرب‌زبان و فارسی زبان نبودم و در واقع این اولین تجربه من بود که توانستم به کشورهایی مراجعه کنم که به آنها اشاره کردید و در حال حاضر هم در ایران هستم و البته قبلا با فارسی‌زبان‌ها در ارتباط بودم و مهمترین نکته‌ای که از این مردم متوجه شدم ؛ سبک زندگی و بحث انسانیت است. یعنی از جنبه سبک زندگی‌ در مورد مردم ایران می‌توان گفت که آنان میهمان‌نوازی، بخشش و سخاوتمندی‌ای داشتند ولی اگر بخواهیم از منظر سیاسی و جهانی نگاه کنیم میزان مشکلات و اتفاقاتی که در خاورمیانه اتفاق افتاده صرفاً به خاطر علاقه و انگیزه بالای کشورهای خارجی و مداخله‌کنندگان خارجی در به دست آوردن منابع چه نفتی و چه غیرنفتی این منطقه است و همین موضوع باعث شده است که میزان ایجاد تفرقه در این منطقه بالا رود تا آنان بتوانند به اهداف خود برسند.

* شما کمپین های بشردوستانه زیادی هم راه اندازی کرده اید. مهم ترین هدف شما از اینکار چه بوده است؟آیا به نظر شما کمپین های مردمی می تواند در مقابل زیاده خواهی و جنگ طلبی ها موثر باشد؟

دیوید اسمیت: من در مجموعه‌ای که بودم و مجموعه اهدافی برای تأسیس مجموعه بوکسوران صلح‌طلب داشتم اولین هدف من ایجاد شادی و تفریح برای کودکان و فرزندان سوری بود و دوم اینکه یک نوعی ارتباط میان فعالان حوزه بین‌الملل و داوطلبان در کشور خودمان و افرادی که در داخل سوریه هستند و یا در هر کشور دیگری که در این زمینه فعالیت دارند، ایجاد کنیم و دومین و مهمترین هدف این بود که پنجره‌ای به سمت حقیقتی که در حال در حال رخ دادن در سوریه  است باز کنیم و بتوانیم این امکان را ایجاد کنیم تا افرادی که در کشور ما زندگی می‌کنند و یا در مجموعه‌های دیگر هستند و به نوعی با مجموعه ما مشارکت دارند با حقیقت در حال وقوع در سوریه آشنا شوند و اینکه چگونه بتوانیم جلوی آن همه قدرت‌ها و نفوذهای بزرگ بایستیم به نظر من راهی جز این نیست که با چنین مجموعه‌ها و فعالیت‌ها و همکاری‌های فی‌مابین میان کشورها و مجموعه‌های مختلف در حوزه فعالان بتوانیم آن شبکه دروغ‌هایی که دولت‌ها و رسانه‌ها ایجاد کردند را متزلزل کنیم که اگر این شبکه‌ دروغ‌ها و مطالب نادرستی که پخش شده است به نوعی مضمحل شود آنجاست که ما می‌توانیم بگوییم با این فعالیت‌های صلح‌طلبانه جلوی نفوذ قدرت‌ها را گرفته ایم.

* شما همچنین برای جلوگیری از اخراج یک روحانی شیعی در استرالیا به نام “حجت الاسلام  لقایی” هم کمپین راه انداختید…

دیوید اسمیت: من و شیخ لقایی با یکدیگر مدت زیادی فعالیت صلح‌طلبانه داشتیم و در مجموعه مسیحیانی که بنده سرپرستی آنها را داشتم و با شیعیانی که ایشان به نوعی با آنها در ارتباط بودند همکاری های زیادی انجام داده ایم به همین دلیل من با ایشان ارتباط گرفتم و حرکت‌های مشترکی که با یکدیگر برنامه ریزی کردیم و حتی در مورد افرادی که در سیدنی ساکن و به نوعی قربانی جنگ و رسانه بودند  فعالیت کردیم و  به نوعی سرپرستی و کمک می‌کردیم اما  در نهایت دولت سیدنی و استرالیا تصمیم گرفت که محدودیت‌های امنیتی برای ایشان ایجاد کند و خطر دیپورت ایشان نیز بالا بود و آنجا بود که من اقدام به حمایت از ایشان کردم و همان حرکت “آزادی شیخ” را کلید زدیم که البته هدفش صرفاً منجر به آزادی شیخ نمی‌شد بلکه فایده برای خود شیخ، خانواده ایشان و مجموعه‌ خودشان داشت و طبیعتاً برای خود مجموعه ما به واسطه ارتباطی که ما با ایشان داشتیم، بود به هر صورت این کار به نفع هر دوی ما بود و آنجا بود که ما این حرکت را ادامه دادیم و نهایتاً وقتی دیدیم که گروه‌های اسرائیلی و صهیونیستی از محدودیت‌های ایشان حمایت می‌کنند ما برای حداقل حمایت از انسانیت این کمپین را ایجاد کردیم.

*آیا از نگاه شما گفت وگوهای بین ادیان می تواند راهی برای کاهش خشونت ها و درگیری هایی که به اسم مذهب انجام می شود منجر گردد؟همانطور که می دانید اقدامات تروریستی در حال حاضر متوجه غرب هم شده است. به نظر شما گفت وگو میان غرب و شرق از منظر دینی چه اندازه راهگشاست؟

دیوید اسمیت: در واقع ما با مسئله‌ای روبرو هستیم و آن هم تفرقه بین قومیت‌ها و مذاهب است و این تفرقه‌ها به این شکل صورت می‌گیرد که سعی می‌کنند طرف مقابل را به نوعی غیرانسانی جلوه دهند و آن را به دور از هر گونه نشان انسانیت نشان دهند بنابراین طبیعتاً همین موجب می‌شود که خشونت هم ایجاد شود.

سعی ما بر این است که اتحاد میان دین و ادیان مختلف مرزها را کنار بزنیم و بفهمانیم که آن طور که طرف مقابل را نشان‌ می‌دهند نیست و آنجاست که طبیعتاً میزان خشونت پایین می‌آید.

* مهم ترین موانعی که برای برقراری گفت وگوها بین ادیان و روابط مسالمیت آمیز وجود دارد را چه مولفه هایی می دانید؟

دیوید اسمیت: مطمئنا گروه‌های به ظاهر مسلمان که توسط رسانه‌های خارجی ساخته شده و برای غیرمسلمانان نشان داده می‌شود و تلاش می کنند اسلام جعلی در جهان نشان داده شود ؛ این مورد بزرگترین عامل مانع صلح است.

* در سفر به ایران چه چیزی بیش از همه مورد توجه شما قرار گرفت؟ آیا توانستید با علمای مذهبی در ایران هم دیدار و گفت وگو داشته باشید؟

دیوید اسمیت: مهمترین مساله ای که نظر من را مثل همیشه جلب کرد سخاوتمندی و مهمان‌نوازی ایرانیان بود و در مورد دیدار با علما باید بگویم تقریباً توانستیم با چندین نفر دیدار کنم

*: با تشکر از وقتی که در اختیار ما قرار دادید.

دیوید اسمیت: من هم از شما سپاسگذارم